Wyjście smoka

Pożegnaliśmy smoka, nawet go w pewnym sensie pogrzebaliśmy. Nie ma go już w naszym domu i nie będzie. Ale od początku.
"Mok" to nieodłączny przyjaciel Olafka. Nie rozstawał się z nim. Zawsze przy chwili nieuwagi z jego strony zbierałam mu go, ale Olo zaraz sobie przypominał i dalej się smoka domagał. Nie ukrywam że cała ta sytuacja już mnie denerwowała, tym bardziej że Olo zaczął już trochę mówić. I bełkotał z tym smokiem w buzi. Albo się ślinił. I znowu, jak w przypadku Filipa bałam mu się go zabrać, bo wiadomo będzie płacz.
Kiedyś jak jeszcze nie mieliśmy dzieci, ktoś kiedyś opowiedział nam historię, że ktoś oduczył swoje dziecko smoka spuszczając go w ubikacji na oczach dziecka! Ale metody, pomyśleliśmy sobie. Trochę to śmieszne a trochę straszne. Łojeeesuuu! Zrobiliśmy to samo... No może mniej drastycznie. Spontanicznie, nie planując, samo wyszło.
W tamtym tygodniu gdy szykowaliśmy się wszyscy do pracy, żłobka i przedszkola i myliśmy zęby w łazience, Michał zaczął się drażnić z Olafkiem. Już nawet nie pamiętam o co poszło i jak to się zaczęło. Michał trzymał smoczek Olafka i pytał się czy ma go faktycznie wyrzucić. Olaf twardo potwierdzał. Spytał się Michał jeszcze dwa razy, oznajmiając synowi że jak smoka wrzuci do środka to już go nigdy nie zobaczy. Olaf nadal potwierdzał. Michał za symulował wrzucenie tegoż smoka do sedesu w razie jakby Olaf bardzo źle to zniósł i pewnie bojąc się o rury kanalizacyjne. Olaf się po prostu rozpłakał. Ale myślę sobie, idziemy za ciosem. I udało się. Panie w żłobku zostały poinformowane że pożegnanie smoka nastąpiło tego ranka. I my też byliśmy konsekwentni. Oczywiście Olo wspominał smoka, ale bez histerii. Teraz już nie prosi o niego wcale. Udało się, piona!

"Ale to już było i nie wróci więcej..."

Z Filipkiem było podobnie. Fifi ciągał smoka dłużej bo 2,5 roku ale miał go tylko i wyłącznie do spania. Też nie wiedziałam jak to zorganizować, bałam się że będzie ciężko. Zawczasu kupiłam mu nawet rowerek biegowy aby mu to jakoś wynagrodzić. Nie potrzebnie, bo w tym przypadku pożegnanie było również spontaniczne. Wkurzona że  Filip znowu prosi o smoka do spania szybko obcięłam końcówkę i pokazałam że smok zepsuty. "Smok psiuty?" zapytał Filip. Tak! Dobrowolnie wyrzucił go do kosza, zrobił papa, zapłakał i zapomniał.A więc wniosek jest prosty. Jeżeli chcesz oduczyć swoje dziecko smoka, po prostu przestań mu go dawać.